Tak, tęskni się za takimi widokami:
Oczywiscie pamięć ludzka to zwodnicza rzecz, po paru latach zostają same dobre wspomnienia, hoho proszę, na taką wysokość wleźliśmy, takie z nas gieroje…
Na szczęście jest blog w roli przypominacza.
Nie było tak różowo.
Urugwajczycy w pracy często pytają mnie, czy nie tęsknię za Kalifornią. Tak, tęsknię za naturą – bo ta powala na kolana, jak zresztą w wielu innych miejscach USA. Ten kraj warto odwiedzić ze względu na parki narodowe, ze względu na przestrzenie, niebo, ziemię i wodę.
Za czym nie tęsknię? Za kosmicznymi kosztami życia. Za strachem przed bankructwem spowodowanym niemożnością opłacenia rachunków medycznych (bo na przykład potrącił mnie samochód i musiałam w szpitalu długo leżeć). Za dyskryminacją kobiet w branży IT. Za pracoholizmem*.
PS:
* – gdy informuję tubylców, że w USA nie ma płatnych zwolnień, a jeśli ktoś pracuje na etacie, to pracodawca może domagać się pracy w nadgodzinach i nie płacić dodatkowo za nie – to otwierają paszczękę ze zdziwienia. Również nie bardzo chcą wierzyć w ceny leków i zabiegów. O systemie sądownictwa po dwóch próbach przestałam w ogóle rozmawiać, bo to już całkowicie poza ich zdolnościami pojmowania…
